ออกจากบ้านมาด้วยความตั้งใจ
เก็บเงินกลับไปที่บ้านบ้านเรา
ก้าวสู่เมืองฟ้าแดนศรีวิไล
เพื่อหวังได้ดีอย่างใครเขา
เน็ตเหนื่อยก็พร้อมอดเอาหวังเพียงแค่ได้แบ่งเบา
เพื่อจะได้มีชีวิตที่ดี
แต่ความเป็นจริงสังคมตรงนี้
มันกลับไม่เป็นดั่งที่ฝัน
ไม่เหมือนบ้านเราที่มีนาทุ่งมีเลมีเขามีลูกหนำ
มีแต่ตึกใหญ่สูงต่ำเจอแต่ผู้คนใจดำ
นึกถึงคำนึกถึงคำพ่อแม่ว่าเหนื่อยให้กับบ้านเรา
ไม่เป็นไรลูกไหวอยู่ได้และแม่เห้อ
ไม่เป็นไรหนักนิด อดเอาแหละพ่อเห้อ
โวฮูโวโอโอ
ไม่พรือไหรแม่ลูกบายดีกินอยู่ประณีไม่อดไร
ทำงานกลับมาหลับสบายมีกินมีใช้ไม่ต้องห่วง
ไม่พรือไหรทีละพ่อเห้อ เดี๋ยวไว้ค่อยโทรกลับไปใหม่
สิ้นเสียงวางสายน้ำตาไหล เหมือนติขาดใจแล้วแม่เห้อ
ระยะทางพิสูจน์
ม้ากาลเวลาพิสูจน์
คนความมานะพิสูจน์
ตนฝ่าพายุพิสูจน์
ลมความหนักหนาพิสูจน์
ทนดังมีดขวานพิสูจน์
คมบทชีวิตที่ยากจนอยากจะชนะต้องสู้
ชนเพื่อครอบครัวต้องดิ้น
รนแม้เส้นทางจะหมองหม่น
วอนคำพรพ่อแม่
โปรดช่วยบันดาลดล
ให้ผ่านพ้น
ไม่เป็นไรลูกไหวอยู่ได้และแม่เห้อ
ไม่เป็นไรหนักนิด อดเอาแหละพ่อเห้อ
โวฮูโวโอโอ
ไม่พรือไหรแม่ลูกบายดีกินอยู่ประณีไม่อดไร
ทำงานกลับมาหลับสบายมีกินมีใช้ไม่ต้องห่วง
ไม่พรือไหรทีละพ่อเห้อ เดี๋ยวไว้ค่อยโทรกลับไปใหม่
สิ้นเสียงวางสายน้ำตาไหล เหมือนติขาดใจแล้วแม่เห้อ
ไม่เป็นไรลูกไหวอยู่ได้และแม่เห้อ
ไม่เป็นไรหนักนิด อดเอาแหละพ่อเห้อ
โวฮูโวโอโอ
ไม่พรือไหรแม่ลูกบายดีกินอยู่ประณีไม่อดไร
ทำงานกลับมาหลับสบายมีกินมีใช้ไม่ต้องห่วง
ไม่พรือไหรทีละพ่อเห้อ เดี๋ยวไว้ค่อยโทรกลับไปใหม่
สิ้นเสียงวางสายน้ำตาไหล เหมือนติขาดใจแล้วแม่เห้อ
แม่เห้อ แม่เห้อ
เหมือนติขาดใจแล้วแม่เห้อ